Wstęp c.d.
Do najbardziej zaawansowanych społecznie pszczół zalicza się pszczoły bezżądłowe Meliponini oraz pszczoły miodne Apis (Wilson 1979, 2000). Te ostatnie wyróżniają się spośród reszty pszczół tym, że żyją społecznie, budują gniazda z czystego wosku pszczelego oraz potrafią gromadzić duże ilości miodu (źródło internetowe nr. 1, Wilson 2000). Obecnie w rodzaju Apis opisano 7 gatunków: Apis andreniformis, Apis cerana, Apis dorsata, Apis florea, Apis koschevnikovi, Apis nigrocincta oraz Apis mellifera (źródło internetowe nr. 3). Pierwsze 6 gatunków zasiedla Azję, natomiast A. mellifera jest gatunkiem szeroko rozprzestrzenionym na wszystkich kontynentach (z wyjątkiem Antarktydy) oraz występuje we wszystkich strefach klimatycznych (źródło internetowe nr. 1, Gupta i in. 2014). W Australii oraz obu Amerykach A. mellifera została introdukowana przez człowieka (Gupta i in. 2014).
Spośród wszystkich gatunków roślin występujących na Ziemi ponad 80% jest owadopylnych, przy czym w większości rejonów za 95–96% wszystkich zapyleń odpowiada jeden tylko gatunek – A. mellifera (źródło internetowe nr. 4, Madras-Majewska i Ścięgosz 2012). Tym samym odgrywa ona większą rolę w zapylaniu roślin, niż jakikolwiek inny gatunek zwierzęcia zamieszkujący naszą planetę. Co o tym decyduje? Podstawowymi przyczynami takiego stanu rzeczy są: szerokie rozprzestrzenienie w skali świata wynikające ze zdolności do życia w różnorodnych środowiskach oraz wysokiej tolerancji na zmienne warunki klimatyczne, tworzenie bardzo licznych (kilkudziesięciotysięcznych) rodzin, zimowanie w dużych rodzinach zdolnych do intensywnego rozpoczęcia pracy już wczesną wiosną (w przeciwieństwie do dzikich zapylaczy u których zimują zapłodnione matki, względnie poczwarki lub larwy), zdolność do efektywnego przekazu informacji odnośnie źródeł pokarmu między członkami rodziny, wierność kwiatowa oraz fakt, iż gatunek ten jest hodowany przez człowieka (źródło internetowe nr. 5, Madras-Majewska i Ścięgosz 2012, Gupta i in. 2014).